Pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza

Zbiorem przepisów regulujących podstawowe kwestie związane z emisja gazów i pyłów do powietrza jest ustawa Prawo ochrony środowiska z 27 kwietnia 2001 r. Nakłada ona na podmioty, które prowadzą działalność powodującą emisję do powietrza substancji – gazów i pyłów, obowiązki związane z:

  • ewidencjonowaniem wielkości substancji emitowanych do powietrza,
  • rozliczaniem i uiszczaniem opłat za korzystanie ze środowiska (wprowadzanie do powierza substancji),
  • uzyskaniem stosownych decyzji – pozwolenie na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza lub wykonaniem zgłoszenia instalacji.

Zgodnie z zapisem art. 220 ust. 1 wspomnianej ustawy wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza wymaga uzyskania pozwolenia z zastrzeżeniem ust 2, który mówi, iż mister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, uwzględniając rodzaj i skalę działalności prowadzonej w instalacjach oraz rodzaje i ilości gazów lub pyłów wprowadzanych z instalacji do powietrza.

Co do zasady wprowadzanie gazów i pyłów z instalacji (w rozumieniu przepisów ustawy prawo ochrony środowiska) wymaga od prowadzącego instalacje uzyskania pozwolenia.

Zgodnie z zapisami wspomnianego art. 220 ust. 2, minister właściwy do spraw środowiska określił w Rozporządzeniu z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. Nr 130, poz. 881) przypadki, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza nie wymaga pozwolenia.

Zwolnione z konieczności uzyskania pozwolenia są instalacje:

  • nieobjęte standardami emisyjnymi, w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu, albo 10% wartości odniesienia,
  • z których gazy lub pyły są wprowadzane do powietrza w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych,
  • energetyczne, o nominalnej mocy cieplnej do:
    • 5 MW – opalane węglem kamiennym,
    • 10 MW – opalane koksem, drewnem, słomą, olejem napędowym,
    • 15 MW – opalane paliwem gazowym.
  • do produkcji szkła – o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę; do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla,
  • do produkcji wapna palonego,
  • do spawania – obejmujące nie więcej niż 3 stanowiska spawalnicze,
  • do powlekania, w których stosuje się mniej niż jedną tonę powłok w ciągu roku,
  • zbiorniki materiałów sypkich – o pojemności mniejszej niż 50 m3,
  • do przetwórstwa owoców lub warzyw – o zdolności produkcyjnej mniejszej niż 50 Mg na rok,
  • do suszenia owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub leśnych,
  • młyny spożywcze,
  • do produkcji węgla drzewnego,
  • stosowane w gastronomii,
  • do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw płynnych,
  • do oczyszczania ścieków,
  • do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza,
  • zbiorniki bezodpływowe kanalizacji lokalnej,
  • dygestoria,
  • garaże.

Na podstawie wspomnianego art. 220 ust 2. POŚ Minister Środowiska wydał Rozporządzenie określające przypadki, w których instalacja wymaga zgłoszenia.

Spowodowało to sytuację, w której nawet gdy emisja z instalacji nie wymaga uzyskania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, będzie wymagała zgłoszenia instalacji. Rodzaje instalacji, z których emisja nie wymaga pozwolenia, a których eksploatacja wymaga zgłoszenia są wymienione w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz. U. Nr 130, poz. 880).

W rozporządzeniu tym wymienione są instalacje zwolnione z konieczności uzyskania pozwolenia, które jednocześnie zwolnione są ze zgłoszenia. Należy to rozumieć, w taki sposób, iż zgłoszeniu podlegają wszystkie instalacje, z wyjątkiem tych wymienionych w rozporządzeniu, oraz te, które wymagają uzyskania pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza.

Zgłoszenia, wobec tego wymagają instalacje nie wymagające pozwolenia, z wyjątkiem:

  • instalacji energetycznych o nominalnej mocy cieplnej do 1MW,
  • instalacji innych niż energetyczne – o nominalnej mocy cieplnej do 0,5 MW,
  • instalacji do suszenia owoców, warzyw, zboża, innych płodów rolnych lub leśnych – wydajności do 30 Mg na godzinę,
  • instalacji stosowanych w gastronomii przystosowanej do obsługi do 500 osób na dobę,
  • dygestoriów - wykorzystywanych do celów laboratoryjnych,
  • garaży,
  • innych niż wymienione, w przypadku których żadna substancja wprowadzana do powietrza nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia.